Nede çok severdin gülüşümü!
Onca severken nasıl yapabildin bensiz?
Nasıl unutabildin beni?...
Hiç mi ümit yoktu bize dair?
Hayat çok mu yordu seni?...
Neydi beni senden alıkoyan?...
Neydi bu kadar bizi yoran?
Hayatın bize nankör sunuşlarımı?
Yoksa kaderin yazgılarımı?...
Oysa senle her zorluğa hazırdım!
Hatırlarmısın sana şunu demiştim,
Bana güven ver sana inanayım!
Başkasının değil, senin yüreğinde son bulayım!
Ne kadar özveride bulunduysam da olmadı!
Senle bir yuva kurmayı başaramadım.
Senden çok savaştım ikimiz için...
Bazen yokluğun, varlığın kadar acı vermedi bana!
Zaman içinde varlığın daha çok acı verdi bana...
İşte o zaman buraya kadar dedim.
Acılarımı çoğaltmamak adına bitirdim!...
Yüreğimi, bedenimi, aşmış acılarla birlikte yıllarca yaşadım!
Acılarımı haykıra haykıra, yaşadım...
Hiç utanmadım hıçkıra hıçkıra, ağlarken!
Bazen fırtınaya karıştı haykırışlarımla gözyaşlarım!
Hayat beni ordan oraya savurdu...
Acılarıma acılar eklendi...
Bunları hakedecek naptım bilmiyorum?
Bildiğim tek şey hayatın bana dost olmadığı!...
Şimdi iyiyim. Hayata daha bir olumlu bakıyorum...
Artık geçmişe sünger çektim...
Gülüşümü kaybetmemek adına...
Yaşanan onca şeye rağmen, yarınlardan umutluyum!
Biliyorum birgün yine mutluluğu yakalayacağım.
İnatla o günü bekliyorum!...
Her nefesim onun için!
İncisu. ( !Alıntı Yapmayın Lütfen! ) '' Bloğumda Yazılanların Tümü Bana Ait ''
18 Mart 2010 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder